«Eg er ein språklærar med språkvanskar»: Ein fokusgruppestudie av det språklege medvitet til lærarar i nynorske randsoneområde

Sammendrag

I denne artikkelen blir det språklege medvitet og språkideologiane til ungdomsskulelærarar i eit nynorsk randsoneområde utanfor Bergen undersøkt gjennom problemstillinga «Korleis kjem lærarar i nynorske randsoneområde sitt språklege medvit og språkideologiar til uttrykk gjennom deira rapporterte behov for språkkunnskapar?». For å få svar på problemstillinga er det nytta fokusgruppeintervju med til saman tolv lærarar på fire ungdomsskular. Gjennom ei refleksiv tematisk analyse vart fylgjande tre tema utarbeidde: fokus på læraren som språkbrukar, læraren som språkpedagog i alle fag og særskilt språkleg medvit hos læraren i randsona. Eit hovudfunn er at kunnskapane lærarane rapporterer at dei treng, gjerne handlar om formelle kunnskapar i nynorsk og bokmål for eiga skriving. Dei omtalar altså seg sjølve som språkbrukarar i større grad enn språkanalytikarar, språkpedagogar og kulturutdannarar. Det språklege medvitet deira er prega av språkideologiar, og desse ideologiane styrer også i stor grad fokusområda i intervjua. Studien viser at ein i lærarutdanninga bør retta merksemd mot lærarens språklege medvit og kompetanse, også utanfor norskfaget, særleg med tanke på den norske toskriftspråkssituasjonen.